'Laatste'

Het moment van ‘laatste’ is aangebroken. Dit besef begon afgelopen vrijdag, toen had ik mijn laatste stage dag, vervolgens stond ik vrijdag voor de laatste keer op een feestje bij Wet & Wild (strandbar), zaterdag het laatste feestje bij Zanzibar (andere strandbar) gehad, gisteren laatste keer richting een strandje op westpunt gereden, komende woensdag laatste keer naar prachtig Willemstad, donderdag laatste keer duiken (hier op Curaçao), vrijdagochtend laatste keer koffiedrinken met Inge (mijn huisgenootje waar ik elke woensdagochtend koffie mee ging drinken op het strand), vrijdag avond laatste Fullmoon party, laatste keer in dit bed en dit huisje slapen en dan stap ik zaterdag alweer op het vliegtuig naar huis.

Zo komt er deze week een einde aan drie geweldige maanden. Maar eerst, de laatste weken sinds mijn vorige blog heb ik met mijn huisgenootjes een heel stuk van onze prachtige planning af kunnen strepen. We hebben nog wat mooie strandjes bezocht en zijn nog heerlijk uit eten geweest. Het laatste punt op onze planning, een lekker restaurant in Willemstad zullen we donderdag avond gaan afstrepen. Dan maken we er met zijn allen een mooie sentimentele avond van met vragen als: wat was jou leukste ervaring hier, wat ga je het meeste missen en wanneer zien we elkaar snel weer?. Want vrijdag stapt de eerste huisgenoot alweer op het vliegtuig.

Verder was het de afgelopen weken natuurlijk belangrijk om stage nog goed af te ronden, dus zo was afgelopen vrijdag dan ook echt die laatste stagedag. Gewoon nog een dagje van 6.30 tot 15.00uur op de afdeling werken en tussendoor kreeg ik mijn beoordeling, en ja ik kan met trots zeggen dat ik mijn stage met een dikke 8 heb afgerond. Het was een fijn gevoel om stage af te ronden, ik heb een leerzame tijd gehad, maar het is ook wel meer dan genoeg geweest na 12 weken. En toen liep ik ’s middags naar mijn auto en kon ik beginnen aan een heerlijk weekje nog echt vakantie op dit eiland. Vrijdag was mijn huis- en naamgenoot jarig en konden we dus dubbel feest vieren, vakantie voor mij en een verjaardag voor haar.

Ik ga deze laatste blog niet al te lang maken, want over een weekje ben ik thuis en kan ik al mijn verhalen en ervaringen met jullie delen.

Het is een heel dubbel gevoel om zaterdag weer weg te gaan. Ik ga hier mijn lieve huisgenootjes, het mooie weer en de mooie strandjes met palmbomen zeker missen, maar het is ook fijn om iedereen thuis weer te zien. En dan kan ik mijn allerliefste zusje die afgelopen weekend na elf maanden weer is thuisgekomen eindelijk zien!

De laatste keer:

Liefs Daphne

Nog een klein maandje te gaan

En toen stonden er nog maar 24 dagen op de teller tot het moment dat ik kan gaan inchecken voor mijn terugvlucht. De tijd vliegt hier voorbij. Er is alweer een maand voorbij gegaan sinds mijn vorige blog. Er zijn wel weer allerlei leuke dingen gebeurd in de afgelopen maand. Zo heb ik twee vriendinnetje op bezoek gehad, Anouska en Laura.

In mijn vorige blog kondigde ik aan dat Anouska langs zou komen. We hebben echt een top week gehad. Meteen de eerste dag dat ze hier was zijn we de berg (Christoffelberg) gaan beklimmen, hiervoor moesten we al om kwart over zes uit bed, want om zeven uur stapten we in de auto om vervolgens om acht uur met de wandeling naar boven te beginnen. Het was een pittige klim, maar eenmaal boven waren we weer trots op ons zelf en hadden we een redelijk mooi uitzicht. Het was helaas bewolkt die dag waardoor we niet heel ver konden kijken. De berg haalde in ieder geval ook weer mooie herinneringen op aan onze klim vorig jaar in Amerika in Los Angeles naar de Hollywood letters. ’s Middags zijn we doorgereden naar Shete Boka, waar het wilde zeewater heel mooi op de rotsen kletst. We hebben de dag afgesloten op een heel mooi strand aan Westpunt, Grote Knip.

Verder zijn we die week naar de Grotten van Hato geweest, waar de Slaven vroeger schuilden als ze waren gevlucht van de plantages, hebben we een bezoekje gebracht aan Punda en hebben we vooral ook lekker gerelaxt op de strandjes. Het hoogte punt van die week was toch echt wel de duikcursus. Wat hebben we hiervan genoten en niet onbelangrijk we hebben ons brevet binnen. We hadden een erg leuke duikinstructeur die lekker veel humor had. We hebben veel mooie vissen gezien en ook nog twee schildpadden. Dus nu moeten we maar snel een ander mooi plekje in de wereld bezoeken om de onderwaterwereld te gaan ontdekken ;)

De week vloog voorbij en voor ik het wist zette ik Anouska alweer af op het vliegveld.

In de weken daarna heb ik ook nog weer genoeg leuke dingen beleefd. We hebben bij een prachtig, luxe hotel gezwommen in het zwembad en lekker liggen bruinbakken. Wat was het fijn om weer een keertje naar chloor te ruiken in plaats van onder het zand en zout te zitten van de zee.

Ook zijn tante Ria en ome Peter inmiddels aangekomen op Curaçao. Ik heb ze al een bezoekje gebracht op de zeilboot. Dit was erg gezellig en ik vond het heel fijn om weer even wat familie te zien.

En afgelopen week was Laura op bezoek. Helaas kon ik niet meer vrij krijgen van stage, maar ondanks dat ik soms even weg was, hebben we een top week gehad. We zijn naar Klein Curaçao geweest, een verlaten eiland met prachtig wit zand en schildpadden die rond zwemmen in de zee. We hebben een hele fotoshoot gehouden met die leuke beestjes. Verder hebben we een bezoekje gebracht aan het Sea Aquarium, waar de meisjesdroom van Laura uitkwam, zwemmen met dolfijnen. We zijn naar de struisvogelfarm geweest waar we op een struisvogel ei konden staan, waar we ze eten mochten geven en hele kleine struisvogeltjes van een weekje uit hebben gezien. En aan het eind van de tour hebben we ook een heerlijke struisvogelkroket geproefd. Ook hebben we nog mooi gesnorkeld bij de tugboat, een gezonken schip. En hebben we onze ogen uitgekeken in de blauwe kamer, een grot in het water waar het blauwe water heel mooi wordt weerkaatst op de wanden van de grot als de zon mooi naar binnen valt.

En zo vloog ook de week met Laura voorbij en heb ik haar gisteren ook op het vliegtuig terug naar huis gezet.

Zoals ik al zei, komt het moment van vertrek voor mij ook steeds dichterbij. Nog drie weekjes stage en dan zit dat er ook weer op en dan heb ik nog lekker een weekje vakantie hier om alles af te sluiten. Met mijn huisgenootjes heb ik op absoluut niet Antilliaanse stijl een planning gemaakt met alle strandjes en restaurantjes die we nog willen bezoeken in onze laatste weken. In mijn laatste week op het eiland wil ik ook nog graag een mooie duik gaan maken. Er staat dus nog genoeg op de planning en ik zal me hier nog wel even vermaken voor ik weg ga.

Liefs Daphne

Bijna anderhalve maand onderweg

Drie weken na mijn vorige blog. Ik eindigde mijn vorige blog met het leuke nieuws dat Anouska over drie weken zou komen. Nu is het dan zover, vanavond zal ik haar van het vliegveld op halen en gaan we een leuke week tegemoet met zijn tweetjes.

Maar voor dat zover is zal ik jullie nog weer eens even op de hoogte brengen van alle gebeurtenissen van de afgelopen drie weken. Stage liep rustig verder. Ik heb nog meer meegelopen op de afdeling en hoopte dat ik snel aan de slag kon met het project belevingsgerichte zorg. Dit liep helaas iets minder soepel, er waren wat misverstanden in de communicatie en de manager van het verpleeghuis had het erg druk. Maar uiteindelijk loopt het allemaal en ben ik ook echt begonnen met belevingsgerichte zorg. Ik ga met verschillende cliënten snoezelen (een activiteit die aangeboden wordt aan mensen met een, meestal ernstige of zeer ernstige, verstandelijke beperking of gevorderde dementie. De cliënt wordt gedurende kortere of langere tijd in een ruimte gelegd, waar gedempt licht, zachte muziek, geuren en meubilair dat een ontspannen houding toelaat, zoals een zitzak, een kalmerende invloed uitoefenen) en ik ga met twee cliënten een levensboek maken. Ik heb aan de familie gevraagd om foto’s van vroeger te verzamelen en hier maak ik dan een soort plakboek mee met de cliënt. Ik hoop op deze manier in contact te kunnen komen met de cliënt en ze nog wat mooie herinneringen te kunnen laten delen.

Verder hebben we natuurlijk koningsdag gehad. Dit verschilde niet heel veel van Nederland. Iedereen liep rond in het oranje, kinderen van de basisschool hadden koningsspelen en er waren allemaal marktjes en muziekpodia in het centrum. Het enige wat toch wel verschilde met Nederland dit jaar was het weer haha. Zo hadden wij het dertig graden en lagen we ’s middags nog lekker op het strand waar het bij jullie niet warmer werd dan tien graden en in sommige delen van het land zelfs sneeuw lag.

Vorige week was hier het float festival. Er was een draaitafel opgesteld in de zee waar dj’s stonden te draaien en iedereen kwam met opblaasbedjes, banden, beesten etc. in het water chillen. Dit was erg gezellig.

Ook ben ik met huisgenootjes hier naar de bioscoop geweest. We zijn naar de film ‘Jungle Book 3D’ geweest. De bioscoop gaf een heel Amerikaans gevoel. En de meesten van ons hadden spontaan een lange broek en een vestje aangetrokken, want de kou die in de bioscoop hangt door alle airconditioning zijn we niet gewend.

En het bezoek aan het strand blijft natuurlijk bijna dagelijkse kost. Vandaag gaan we ook weer naar een mooi strandje waar je ook goed kan snorkelen. Maar de mooiste vissen hoop ik toch wel eind van deze week tegen te komen als ik samen met Anouska een duikcursus van drie dagen ga volgen om ons open water duikbrevet te halen.

Ik zal jullie snel op de hoogte brengen van alle leuke ervaringen van de komende week.

Liefs Daphne

Eerste stage ervaring

En dan ben je ineens alweer tweeënhalve week op dit heerlijk warme eiland. De tijd vliegt voorbij. Vorige week woensdag begon ik aan mijn eerste officiële stage dag op een afdeling met dementerende ouderen. Dit was een hele ervaring en zelfs nu na anderhalve week bezig te zijn geweest, voelt het allemaal nog wel wat onwennig en is het lastig de juiste weg te vinden in de cultuur en de manier van zorg.

Twee dingen zijn me hier erg opgevallen. Als eerste gaat het hier allemaal wat langzamer (typisch Antilliaans). Je zou zeggen, waar doe je moeilijk over, doe zelf ook lekker relaxed mee. Maar de Nederlandse mentaliteit is toch wel dat we wat harder willen werken en iets willen bereiken. Ik voel me bijna schuldig als ik even rustig ga zitten en niks doe, maar dat gebeurt hier dus wel meer.

Ten tweede is de zorg is hier een stukje primitiever dan we gewend zijn in Nederland. In Nederland hebben we over het algemeen genoeg materialen om de patiënten te helpen en is er gewoon de mogelijkheid om gedurende de dag een bed te verschonen als deze vies is geworden. Hier wordt alleen ’s ochtends het bed van de bewoners verschoond en hebben ze de rest van de dag pech als het bed vies wordt. Ook is het zo dat wanneer een bewoner ontlasting heeft gedaan en de familie niet zorgt voor schoonmaakdoekjes de pamper wordt gebruikt om de billen schoon te maken. Als toerist op dit eiland heb je over het algemeen niet door dat er ook nog best wel wat armoede is. Nu in de zorg kom je dat wel tegen en dat is soms best wel confronterend. ’s Avonds sta je lekker als toerist op het strand met een cocktail in je hand en overdag ben je als verpleegkundige aan het werk en zie je dat het niet alleen maar rozengeur en zonneschijn is.

Buiten de grote verschillen die ik tot nu toe heb gezien, heb ik de stage nog niet als heel uitdagend ervaren. Ik heb gisteren een goed gesprek gehad met mijn contactpersoon op Curaçao. Dit was erg fijn, zij is zelf Nederlandse en woont nu elf jaar op het eiland. Zij kan dus ook heel goed met me mee voelen en denken, omdat ze beide culturen kent. Het is de bedoeling dat ik hier ga werken aan een project belevingsgerichte zorg. De komende diensten ga ik observeren hoe de bejegening naar de bewoners is en wat er wel en niet wordt gedaan aan de beleving van de bewoner. Ik ga dit in kaart brengen en een verslag schrijven met een advies voor veranderingen en mogelijk kan ik zelf ook al iets implementeren. Dit lijkt me een uitdagend en leuk project, dus ik ben benieuwd.

Verder blijft het eiland echt genieten. Als ik ’s middags uit stage kom gaan we met een aantal huisgenootjes nog lekker naar het strand en ’s avonds koken en eten we gezellig samen. Tot nu toe vermaak ik me dus nog weer prima. En over drie weekjes komt Anouska gezellig langs

Liefs,

Daphne

Eerste dagen op Curaçao

De eerste paar dagen op Curaçao zitten er op. Woensdag ochtend vloog ik om 10.00uur naar dit heerlijk warme eiland. De vlucht ging helemaal goed en met een half uurtje vertraging stond ik hier rond 14.00uur op het vliegveld. In het vliegtuig had ik een leuke Nederlandse meid naast me zitten, waar ik gezellig mee heb kunnen kletsen. Dit maakte dat de vlucht van 9,5 uur lekker snel voorbij ging. Eenmaal aangekomen werd ik opgehaald door één van de huisbazen. Hij bracht me naar mijn appartementje. Het is een leuk huisje, allemaal niet te uitgebreid, maar na vier dagen Curaçao is het wel duidelijk dat je ook de hele dag buiten leeft. Tot vandaag heb ik een kamergenootje, maar haar tijd hier zit er al weer op en ze zal vanmiddag al weer terug vliegen naar Nederland. Het is dus afwachten wie er voor haar in de plaats zal komen en wanneer. Bij de foto’s zien jullie een aantal kiekjes van mijn huisje.

Op donderdag werd ik meteen meegevraagd om lekker naar het strand te gaan, Porto Marie. Dit was een erg leuk strandje richting het westpunt van Curaçao. Mooie witte stranden en een helder blauwe zee was wat hier op mij stond te wachten. Ik heb echt het gevoel dat ik hier op vakantie ben!

Op vrijdag ging ik kennismaken op stage, dit stelde nog niet zoveel voor en ging echt op zijn Antilliaans. Ik moest er om half negen ’s ochtends zijn, maar mijn begeleider zelf was er pas om tien voor negen. ’s Middags heb ik wel bij een overleg gezeten over het akoestisch leefklimaat in het verpleeghuis. Ze zijn bezig met een project om gedurende de dag een muziekprogramma door het hele verpleeghuis aan te zetten. Dit om te voorkomen dat iedere bewoner zijn eigen radio aan zet en het dus een grote chaos wordt op de afdeling. Met dit project zal ik me ook deels bezig gaan houden, ik zal gaan observeren hoe bewoners, maar ook medewerkers hier op reageren.

Vrijdag kwam er ook een nieuw meisje die op hetzelfde terrein woont als ik. Dit is erg gezellig en zo kunnen we samen het eiland leren kennen en leuke dingen doen.

De mooiste dag tot nu toe was toch wel gisteren, zondag. We gingen met een aantal huisgenootjes, de buurman en wat collega’s van een huisgenootje een de dag met een zeilboot de zee op. In totaal waren we met tien. Dit was echt super gezellig. We zijn eerste een stuk gaan varen en hebben toen de boot even stil gelegd om te kunnen snorkelen. Ik ben er nog niet zo handig mee, maar ik heb gelukkig nog genoeg tijd om te oefenen. Ik heb al wel een heleboel mooie visjes gezien en ook een gezonken schip op de bodem van de zee. We zijn toen weer een stukje verder gevaren naar een strandje waar je alleen met een boot kan komen. Omdat we een grote zeilboot hadden, konden we niet helemaal naar het strand varen om aan te meren, dus we hebben hier primitief met drijvende boxen al onze spullen naar het strandje gezwommen en hebben hier lekker gebarbecued.

Er was hier ook een man (al met pensioen) op zijn jetski en we mochten om de beurt met hem mee een stukje varen op de jetski. Met zonsondergang zijn we weer richting het startpunt gegaan en onderweg hiernaartoe werden we nog verast door een mooi groepje dolfijnen midden op zee.

Vanochtend zou ik mijn eerste ochtend stage hebben, maar toen ik daar kwam en ik aangaf dat ik iets eerder weg wilde vandaag om mijn stagevergunning aan te vragen, mocht ik gelijk weer weg. Ze nemen het hier allemaal niet zo nauw.

Ik vermaak me hier voorlopig nog wel. En ik zal jullie op de hoogte houden van al mijn mooie ervaring!

Liefs Daphne

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reisblog!

Ik ga vanaf 30 maart voor drie maanden dit kikkerlandje inruilen voor het heerlijk tropische eileind Curaçao. Hier ga ik stage lopen in het Betesda verpleeghuis. Maar voor het zover is, moet er nog van alles geregeld worden: Stagevergunning aanvragen, auto huren, vaccinaties (gelukkig maar eentje). Huisvesting en vliegtickets heb ik gelukkig al rond, dus dat scheelt weer.En de tijd vliegt voorbij, tijdens het schrijven van dit blog, besef ik me dat ik nog maar 31 dagen heb te gaan voor ik in het vliegtuig stap. Op dit blog kunnen jullie mijn avonturen op Curaçao volgen. Ik zal proberen regelmatig een verhaaltje te schrijven, maarneem het me niet kwalijk al is ikme bedenk enliever op het strand lig te zonnen dan dat ik achter mijn laptop een verhaaltje zit te schrijven

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Veel leesplezier!

Liefs,

Daphne